ΣΥΝHΘΕΙΣ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕIΕΣ ΣΧΕΤΙΚA ΜΕ ΤΗ ΜEΘΟΔΟ MCKENZIE®

Υπάρχουν πολλές παρερμηνείες  σχετικά με τη ΜΔΘ, πολλές  εκ των οποίων παρατίθενται παρακάτω:

Ας δούμε κάθε ένα από αυτά τα ζητήματα σημείο προς σημείο, ώστε να έχουμε μία ακριβέστερη εικόνα  της  ΜΔΘ:

Η ΜΔΘ δεν είναι απλώς μία σειρά ασκήσεων

Αν και οι ασκήσεις είναι σημαντικές, η ΜΔΘ είναι μια διαδικασία αξιολόγησης και ένα πρότυπο επίλυσης προβλημάτων. Ο κλινικός παίρνει ενδείξεις από το ιστορικό σχετικά με τις επιπτώσεις συγκεκριμένων στρατηγικών φόρτισης, επί των συμπτωμάτων. Κατά τη διάρκεια του ιστορικού, αρχίζει να διαμορφώνει μία διαφορική διάγνωση.

Πρώτον, είναι ένα πρόβλημα με μηχανική επιρροή, με ιατρική επιρροή, με βιοψυχοκοινωνική επιρροή ή οποιοσδήποτε συνδυασμός των ανωτέρω;

Δεύτερον, αν είναι μηχανικό, ποιο από τα σύνδρομα είναι η πιθανή διάγνωση: Διαταραχής, Δυσλειτουργίας, Στάσεως  ή Άλλο;  Η φυσική εξέταση, που περιλαμβάνει μία σειρά στρατηγικών φόρτισης, θα επιβεβαιώσει ή θα διαψεύσει την υποτιθέμενη διάγνωση.

Η ΜΔΘ δεν είναι μόνο για τη Διαταραχή

Αν και είναι πολύ συχνό, το Σύνδρομο Διαταραχής  δεν είναι το μόνο σύνδρομο στο ΜΔΘ. Τα άλλα δύο σύνδρομα - Δυσλειτουργίας και Στάσεως, είναι σημαντικές κλινικές οντότητες. Η τέταρτη κατάταξη είναι «Άλλο» που αποτελείται από υπο-ομάδες παθολογιών  που αναγνωρίζονται από τους κλινικούς ΜΔΘ και αντιμετωπίζονται  κατάλληλα. Η κατάταξη «Άλλο», περιλαμβάνει στένωση, χρόνιο πόνο, ιερο-λαγόνιες αρθρώσεις, μηχανικά μη-ανταποκρινόμενη  ριζοπάθεια, τραύμα / τραύμα υπό επούλωση και μετεγχειρητική κατάσταση.

Η ΜΔΘ δεν είναι μόνο έκταση

Αν και η έκταση είναι μία συχνή θεραπευτική πρόταση ,  όλα τα επίπεδα κίνησης  λαμβάνονται υπόψη, τόσο στην αξιολόγηση, όσο  και στη θεραπεία. Η κατεύθυνση της άσκησης που θα χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία εξαρτάται από την συμπτωματική και μηχανική αντίδραση στις επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή παρατεταμένες  θέσεις κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αξιολόγησης.

H ΜΔΘ δεν είναι απλώς επαναλαμβανόμενες κινήσεις τελικού εύρους: 

Στατικές θέσεις και κινήσεις  μέσου εύρους είναι, επίσης, μέρος του φάσματος της προόδου των δυνάμεων και εναλλακτικών δυνάμεων.

Η ΜΔΘ δεν αφορά μόνο στον μεσοσπονδύλιο δίσκο

Ενώ το μοντέλο του δίσκου είναι ένας χρήσιμος τρόπος για να ερμηνευθεί το σύνδρομο διαταραχής στη σπονδυλική στήλη, η πραγματική πηγή των περισσότερων οσφυαλγιών δεν είναι γνωστή. Πρέπει να τονιστεί ότι  η ΜΔΘ δεν εξαρτάται από μια παθο-ανατομική διάγνωση, αλλά βασίζεται σε  ένα σαφές σύστημα κατάταξης,  με βάση τη συμπτωματική και μηχανική αντίδραση στις επαναλαμβανόμενες κινήσεις και αυτό ακριβώς καθοδηγεί τον κλινικό στην στρατηγική αντιμετώπισης που απαιτείται.

Η ΜΔΘ δεν παραβλέπει τις βιο-ψυχοκοινωνικές επιρροές

Στην πραγματικότητα, με την έμφαση στην εκπαίδευση και την ενίσχυση των ασθενών, η ΜΔΘ είναι ένα πολύ ισχυρό σύστημα βιο-ψυχοκοινωνικής  κλινικής  αντιμετώπισης. Οι θεραπευτές ΜΔΘ  έχουν εκπαιδευτεί να αναγνωρίζουν τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων της  συμπεριφοράς «αποφυγή λόγω φόβου» και των στρατηγικών παθητικής αντιμετώπισης.

Η ΜΔΘ δεν αποκλείει την θεραπεία δια των χειρών

Aν και η πρώτη προσέγγισή μας είναι "hands off", ωστόσο η  κινητοποίηση και ο χειρισμός  είναι, όλα, στοιχεία  της συνεχιζόμενης  προόδου των δυνάμεων. Η ΜΔΘ δίνει, κατά κύριο λόγο, έμφαση στην εκπαίδευση και την αυτο-θεραπεία,  προκειμένου να μειώσει την εξάρτηση του ασθενούς από τον κλινικό και να ενισχύσει τον ασθενή ώστε να έχει τον έλεγχο των συμπτωμάτων του. Όπου αυτό δεν επιτυγχάνεται, τότε η χρήση τεχνικών “hands-on”,  όπως η κινητοποίηση, αποτελούν  μέρος  της προόδου των δυνάμεων. Πάντως, η χρήση τεχνικών διά των χειρών χρησιμοποιείται μόνο για να κάνει τον ασθενή ικανό,  να επιστρέψει στην αυτο-θεραπεία.

Η ΜΔΘ δεν αφορά μόνο στην σπονδυλική στήλη

Η φιλοσοφία της μεθόδου για την αξιολόγηση και την κατάταξη,  μπορεί επίσης να εφαρμοστεί με επιτυχία και στα άκρα, κάτι που υποστηρίζεται  όλο και περισσότερο από την βιβλιογραφία.

Εν ολίγοις, η ΜΔΘ είναι ένα σύστημα κατάταξης. Επιδιώκει να διαφοροδιαγνώσει μεταξύ της μηχανικής και μη-μηχανικής  καταγωγής του πόνου και της περιορισμένης λειτουργικότητας. Συμπτωματικές και μηχανικές αλλαγές αξιολογούνται  με τη χρήση των επαναλαμβανόμενων  κινήσεων τελικού εύρους  και των παρατεταμένων θέσεων.